senden benden bizden...

Evet gene bir bronşiyal astım güncesinde beraberiz. 2 aylık takip sonrasında geçen hafta doktor yoluna düştük. O kadar şanslı günümüzdeydik ki meteoroloji fıtrına uyarısı yaptı, dışarısı buz kesti. Aslında o zaman anlamalıydım başıma gelecekleri bunlar bize bir işaretti :)

Hastaneye girmemizle bizimkinin cırlaması bir oldu zaten. Aradan 2 ay geçtiği halde unutmuyor da . Deve gibi hafıza var. Hastane içindeki mız mızlanması doktorun asistanını görmesiyle yerini haykırışlara bıraktı. Doktorun odasına girdiğimizde ise kulağımızın çınlamasından dolayı bir süre anlaşma sağlayamadık. Adam neyiniz var diyor biz karı koca boş boş adama bakıyoruz :) En sonunda kendimize geldik de kontrol amaçlı orda olduğumuzu söyleyebildik. Adama da kızmadım değil. 20 aylık çocuk burayı 2 aydır unutmuyor,sen ise 50 yaşındasın ama 2 aydır bizi unutmuşsun.Yeni hasta gibi bir de neyiniz var diye soruyosun. Bunu yazdım bir kenara :)Neyse...

Muayene bittikten sonra bizim ufak hanımı babası dışarı çıkardı ki biz adamla normal insanlar gibi bağrışmadan anlaşabilelim diye. Tedavi gayet iyi ilerlemiş. Ciğerlerinde sorun görmedi. Buharlı ilacı 1.5 ay daha kullanıp keseceğiz. Atakları engelleyen ilacı 3 ay daha kullanıp tekrar kontrole gideceğiz.Geniz akıntısı var onu kesmeliyiz dedi. Gece öksürükleri ondan oluyormuş meğerse.Onun için de ilaç yazdı.Sabah akşam burnunu temizleyin, gece süt ,mama içirmeyin dedi. (Zaten 13 aylıktan beri gece beslenmesini kesmiştim.) 

Kontrol sürelerinin araları uzamaya başladı. Ya doktor Asya'yı uzun zaman görmesin diye bilerek uzatıyor ya da gerçekten iyileşme var :)