Yıllık izine çıktım. Böyle yazınca pek güzel oluyor ama gerçek durumda o kadar da güzel birşey değilmiş :)
Geçen hafta bu zamanlar anneme gidip kızımı ona satıp yatıp yuvarlanmanın hayalini kurmuştum ,ama küçük hanım benimle aynı fikirde değilmiş sanırım. Ve her zaman ki gibi onun hayalleri gerçekleşti benim ki değil :),
Hafta başında ana kız anneanneyi ziyarete gittik. 3 gün kalıp dinlenmekti maksadım. Nasılsa yemek yapan var, bir de kızı dedeye verdim mi değmeyin keyfime dedim. Ama başka evde olmanın nedeniyle sanırım bizim ki birden koala yavrusu gibi paçama yapıştı. Annemin "ben uyuturum" , " ben yediririm" istekleri bile bizimki tarafından kabaca reddedildi. Tamam beni herkesten çok sevsin istiyorum ama azıcık da dinlenmem için başkalarına da gidebilir değil mi :)
Geceleri tam bir felaketti. Sürekli beni yanında istedi. Yatırırken yanından kalkmayayım diye resmen üstüme yattı. Tabi kendisi fosur fosur uyurken ben sürekli dürtüklenmekten dolayı 1 gr uyuyamadım. 3. günün sonunda ise yaz günü çocuğu hasta ederek bir de vicdan azabı yaşadım. Artık terledi mi , cereyanda mı kaldı ne olduysa üşütüvermiş bizimki. Salya sümük geziyor şimdi de. Tam da yolculuk öncesi çok sevindim bu habere. İlaçlarını aldıktan sonra daha iyi oldu ama 7 saatlik bir araba yolculuğunda bizi neler bekliyor bilmiyorum. Tek bildiğim annelerin tatili olmuyor.
çok geçmiş olsun aynı şeyleri ara sıra bende yaşadığımdan çok iyi anlıyorum ama 2 yaşından sonra herşey daha iyi oluyor,daha çok bağımsız olmak istiyorlar :)
YanıtlaSil